رو لانه شو







تو می‌خواهی ثروتمند‌تر شوی. موفق‌تر باشی. در زندگی‌ات بدرخشی. کامیابی را لمس کنی و خواسته‌هایت را در آغوش بگیری.

تو می‌خواهی خوش و سرخوش باشی.

می‌خواهی از زندگی‌ات هر چه بیشتر لذت ببری.

می‌خواهی شاداب و فرحناک باشی.

به خودت بنگر و خودت را ارزیابی کن.

اگر تو تقسیم‌کنندۀ ثروت و موفقیت و درخشش و کامیابی و خوشی و سرخوشی و لذت و شادابی و فرحناکی باشی، به خودت چه مقدار از اینها را می‌دهی؟
آمادگی دریافت چه مقدار از این برکت‌ها و نعمت‌ها را در خودت می‌بینی؟
چقدر با آنها هم‌ساز و هم‌نوایی؟

تو می‌دانی تا زمانی که ارتعاشات درونی‌ات ــ فکر و حس‌ات ــ هم‌سان و هم‌گونِ آن‌چه می‌خواهی نباشد، آن‌چه می‌جویی را نخواهی یافت.
تو در پی مرغی، در پی پرندۀ خوشبختی، همای سعادت؛ اما همچون دامی بر سر راه این مرغی.
مرغ از دام می‌رمد، نزدیکش نمی‌شود، به سراغش نمی‌آید. و حتی اگر ناخواسته اسیر دام شود، خوشحال نخواهد بود.
مرغِ ناخوش‌احوال، حال تو را هم خوش نمی‌کند. (برای همین هم هست که هم‌اکنون خیلی چیز‌ها داری که روزی آرزویت بودند اما دیگر خوشحالت نمی‌کنند. یا به زور آنها را به دست آورده‌ای، یا دیگر با آنها هم‌نوا نیستی؛ دامِ آنها شده‌ای.)

در پی مرغ نباش. لانۀ مرغ شو. آرامشگاه مرغ شو. مأمن و مأوای مرغ شو. مرغ خودش خواهد آمد.

در پی ثروت نباش. لانۀ ثروت شو. جاذب ثروت شو. ثروت خودش جذب تو خواهد شد.

در پی کامیابی نباش. شایستۀ کامیابی شو.

قدر خودت را بدان، استعداد‌هایت را بشناس، توانایی‌هایت را دریاب و آ‌نها را پرورش بده.

لانه و خانۀ موفقیت شو. موفقیت از آنِ تو خواهد شد.

تو بیشترِ عمرت را در پی نشانه‌های نادرست رفته‌ای.

وقتت را در جای نامناسب تلف کرده‌ای.

آن‌چه را می‌خواهی، بیرون از خود نجوی. هر آن‌چه می‌خواهی در درون تو هست.
لانه‌ها را بساز. مرغ‌ها از راه می‌رسند.

رو لانه شو.

تو می‌توانی.

پیشنهادهای عملی برای امروز:

در ابتدای روز، پس از برخاستن از خواب و پیش از ورود به جریان زندگی، تسبیحت را بردار و هر کدام از این جملات را با یک دور تسبیح بگو؛ و بهتر است با صدایی بگویی که به گوشت برسد:

من خودم را دوست دارم

من دوست‌داشتنی هستم

من می‌توانم

رو لانه شو

خدایا شکر

می‌توانی در پایان این کار، با دستانت بوسه‌ای بر گونه‌هایت بگذاری و خودت را در آغوش بگیری و به خودت بگویی: «…… جان، دوستت دارم!» (جای خالی، نام خودت را بگذار؛ مثلا امید جان، دوستت دارم! آرتا جان، دوستت دارم!)

یکی از چیزهایی را که مدت‌ها می‌خواسته‌ای اما هنوز به دستش نیاورده‌ای، به‌ خاطر بیاور.

آن چیز می‌تواند مثلا خودرو دلخواه، خانه، همسر رویا‌ها، شغل مورد علاقه، خرید یک وسیله، رفتن به دانشگاه، راه‌اندازی یک کسب‌وکار، بچه‌دار شدن و... باشد.

یک برگ کاغذ بردار، یا دفترچه‌ای، با یک قلم روان؛ یا می‌توانی از کامپیو‌تر یا تبلت یا تلفن همراهت استفاده کنی (هر وسیله‌ای را که راحت‌تری بردار)، و بر بالای صفحه، خواسته‌ات را بنویس.
در سطر بعدی، واژه‌های «دام» و «لانه» را بنویس.
با فراغِ خاطر و در جایی آرام، زیر هر کدام از این دو واژه مصداق‌هایشان را بنویس.

مثلا برای خرید خودرو دلخواهت، کجاهای وجودت دام هستی و کجا‌ها لانه؟ می‌بینی که بیشتر دام هستی تا لانه.
برای همین است که خواسته‌ات هنوز به واقعیت در نیامده.

ببین که چطور می‌توانی دام‌ها را برکَنی و بر لانه‌ها بیفزایی. از آگاهی تازه‌ات لذت ببر، و این فهرست را حفظ کن و دست‌کم ۲۱ روز هر روز آن را مرور کن و ببین چگونه با تغییر وجودت، می‌توانی تغییرش بدهی: از دام‌ها بکاهی و بر لانه‌ها بیفزایی.

از خواندن غزل مولانا، هر چند بار که خواستی، در طول امروز لذت ببر:

حیلت رها کن عاشقا، دیوانه شو دیوانه شو!
و اندر دل آتش درآ، پروانه شو پروانه شو!
هم خویش را بیگانه کن، هم خانه را ویرانه کن
وآنگه بیا با عاشقان هم‌خانه شو هم‌خانه شو!
رو سینه را چون سینه‌ها، هفت آب شو از کینه‌ها
وآنگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شو!
باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی
گر سوی مستان می‌روی، مستانه شو مستانه شو!
آن گوشوار شاهدان هم‌صحبت عارض شده
آن گوش و عارض بایدت، دردانه شو دردانه شو!
چون جان تو شد در هوا ز افسانه شیرین ما
فانی شو و چون عاشقان، افسانه شو افسانه شو!
تو لیلة‌القبری برو، تا لیلة‌القدری شوی
چون قدر مر ارواح را کاشانه شو کاشانه شو!
اندیشه‌ات جایی رود، وآنگه تو را آن جا کشد
ز اندیشه بگذر چون قضا، پیشانه شو پیشانه شو!
قفلی بود میل و هوا، بنهاده بر دل‌های ما
مفتاح شو، مفتاح را دندانه شو دندانه شو!
بنواخت نور مصطفی آن اُستُن حنانه را
کمتر ز چوبی نیستی، حنّانه شو حنّانه شو!
گوید سلیمان مر تو را: بشنو لسان الطیر را
دامی و مرغ از تو رمد، رو لانه شو رو لانه شو!
گر چهره بنماید صنم، پر شو از او چون آینه
ور زلف بگشاید صنم، رو شانه شو رو شانه شو!
تا کی دوشاخه چون رخی؟ تا کی چو بیذق کم تکی؟
تا کی چو فرزین کژ روی؟ فرزانه شو فرزانه شو!
شکرانه دادی عشق را از تحفه‌ها و مال‌ها
هل مال را، خود را بده، شکرانه شو شکرانه شو!
یک مدتی ارکان بدی، یک مدتی حیوان بدی
یک مدتی چون جان شدی، جانانه شو جانانه شو!
ای ناطقه بر بام و در، تا کی روی در خانه پر؟
نطق زبان را ترک کن، بی‌چانه شو بی‌چانه شو!

مطلبی که خواندید، بخشی از کتاب در دست تالیفِ «دیوانه شو: ۴۰ روز با مولانا» نوشتۀ علی‌اکبر قزوینی است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: